Film: Inception

* Kinepolis Brussel
* Zondag 10/10/2010 om 20:15
* De voorstelling werd bijgewoond samen met Maaike, Tom en Seppe
* Motivatie:
Ik heb de trailer gezien van de film en alles zag er zo raar uit. Ik zag een wereld die niet klopte met de onze. Ik vond het echt 'cool' om te zien. Daarom was ik zo benieuwd om hem eens te bekijken. Ik zag ook dat hij 4,5 sterren had, dus dacht ik dat het echt wel een goede film moest zijn. Mijn verwachtingen waren dus ook zeer hoog. Ik heb ook gelezen dat Leonardo DiCaprio meespeelde in de film en dat vind ik best wel een knappe acteur. 
* Voorkennis:
In de film 'Titanic' speelde Leonardo DiCaprio ook al eens mee. Ik vond het zo'n geweldige acteur dat ik ooit nog wel eens een film wou bekijken waarin hij de hoofdrol heeft. Ik had wel al eens horen vertellen over deze film. Dat hij moeilijk te volgen is en als je niet van in het begin mee bent, je de film helemaal niet begrijpt of alles door elkaar haalt. Maar dat er ook fantastische elementen in voorkomen en dat ze een heel speciale wereld kunnen creëren in hun dromen.

Inception [recensie]

Geplaatst door Kaj van Zoelen op 21-07-2010 22:10 - Bron: FilmTotaal

Regie: Christopher Nolan | Cast: Leonardo DiCaprio (Dom Cobb), Joseph Gordon-Levitt (Arthur), Ellen Page (Ariadne), Tom Hardy (Eames), Ken Watanabe (Saito), Cillian Murphy (Fischer), Marion Cotillard (Mal) e.a. | Speelduur: 148 minuten | Jaar: 2010

Tien jaar geleden brak Christopher Nolan door met Memento, een film over een man zonder korte termijn geheugen. De kijker werd in het perspectief van de man gezogen doordat de film in korte stukjes achterstevoren verteld werd. Zo wist je nooit wat er vóór elke scène gebeurd was en had je net als de hoofdpersoon geen houvast aan je geheugen. Met Inception keert Nolan terug naar de wereld binnen het brein, niet zozeer door de manier van vertellen maar met het verhaal zelf. Het grootste deel van deze zeer geslaagde actiefilm speelt zich namelijk letterlijk in dromen af.

De werking van de geest was al vaker te zien in Nolan's werk. In Insomnia kan de protagonist steeds minder vertrouwen op zijn eigen hersenen dankzij slapeloosheid en eindeloos daglicht, in The Prestige kijkt Nolan naar hoe mensen zichzelf en anderen voor de gek kunnen houden en in zowel Batman Begins als The Dark Knight behandelt hij de collectieve geest, emotie en hoe ideeën en concepten daarin geplant kunnen worden. Dit laatste thema keert op een andere manier terug in Inception.

Dom Cobb is een meester in het creëren van droomwerelden en kan met die gave ook dromen van anderen infiltreren. Hij wordt gevraagd om via deze dromen een idee te planten in het brein van een jongeman, die op het punt staat een enorm internationaal bedrijf te erven. Voor deze uiterst illegale operatie stelt hij een team van experts samen. Naast zijn vaste partner Arthur, die de details verzorgt, huurt hij dief en vervalser Eames in, droomarchitect Ariadne en scheikundige Yusuf (die het brouwsel heeft waardoor iedereen in een slaap kan komen die precies diep genoeg is). Opdrachtgever Saito gaat ook mee.

Deze opbouw van het verhaal verschilt nauwelijks van andere films over roofovervallen. De verdere ontwikkeling is, als je die volledig terugbrengt tot de absolute basis, verder ook niet bijster origineel. Nolan gebruikt deze wat traditionele basis echter om los te kunnen gaan met zijn ideeën over dromen en de realiteit van droomwerelden. Zo maakt hij een wel degelijk inventieve actiethriller die desondanks prima te volgen is zolang je goed blijft opletten.

De gebruikelijke wetten der natuur en logica zijn namelijk niet helemaal van toepassing op de droomwereld. Gebouwen en straten kunnen naar wil vervormd worden en je kunt als je wilt rondjes blijven lopen op een oneindige trap van M.C. Escher. Bij infiltratie van andermans droomwereld is het echter van belang dat diegene er zich niet van bewust wordt dat hij of zij droomt. Het hele idee is dat terwijl je droomt, je de droomwereld ervaart als realiteit. Want zolang je denkt dat je niet droomt, kunnen je ook geen infiltranten in je droomwereld detecteren.

Dromen hebben nooit een duidelijk afgebakend begin en einde. Een droom start ergens middenin. Je weet niet hoe je ergens gekomen bent, je bent er gewoon al. Nolan begint daarom regelmatig scènes in media res, zodat je als kijker nooit helemaal zeker weet of je nu nog in de werkelijkheid zit of al in een droom - behalve dan in de gedeeltes van de film waarvan je zeker weet dat ze in een droom spelen. Om te compenseren voor de desoriëntatie dat het droomconcept van Nolan met zich meebrengt, wordt alles netjes door de personages uitgelegd. Ruimte voor eigen interpretatie is er pas helemaal aan het eind. Voor hen die moeite hebben met de film volgen is dat ongetwijfeld meer dan welkom, maar voor anderen kan het mogelijk irritant uitleggerig zijn. Maar misschien is dat een node voor een intelligente grote Hollywoodfilm die het van zijn ingewikkelde concepten moet hebben.

Minder uitleg zou ongetwijfeld poëtischer zijn of een esoterische film opleveren. Daar trek je echter geen volle zalen mee. Inception doet dat vooralsnog wel, omdat Nolan een uitstekende showman is die heel goed weet hoe de kijker te manipuleren. Het resultaat is een indrukwekkende, enerverende actiethriller, ondanks dat de actiescènes zelf lang niet zo bijzonder zijn. Slechts eenmaal worden de mogelijkheden van de droomwereld uitgebuit, in een sequentie waarin o.a. de wetten van de zwaartekracht telkens veranderen (wat binnen de interne logica van de film volkomen logisch is). De rest maakt minder indruk, op een goed uitgevoerde achtervolging in het begin na. Daarom is het maar goed ook dat de wat conventionele actie in latere stadia vooral ter ondersteuning van de plot dient.

Inception maakt indruk met de verbeelding van droomwerelden die het gevoel geven dat alles mogelijk is – hoewel dat eigenlijk helemaal niet zo is. De fantastische voorstelling is gebonden aan een aantal conventies van het actiethriller genre en is op sommige vlakken daardoor vrij voorspelbaar. Deze basisstructuur is nodig voor een gevoel van coherentie en logica in de droomwerelden waar Nolan, zijn personages en uiteindelijk wij kijkers steeds dieper in duiken. Tussen al de afgezaagde remakes, reboots en vervolgen deze zomer (met uitzondering van Toy Story 3) is Inception een originele verademing die daadwerkelijk iets nieuws brengt.

Link: http://www.filmtotaal.nl/artikel.php?id=18429

(Voor de foto en het aantal sterren)

Bespreking

De film vond ik wel moeilijk om te volgen. Alles liep over in elkaar; op het ene moment zaten ze in de realiteit en op het andere moment dan weer in een of andere droom. Soms was het wel duidelijk te zien, bijvoorbeeld aan de verschillende elementen. In de droomwereld kon je bijvoorbeeld ondersteboven lopen, je kon van de omgeving een soort van ‘doos’ maken waar je plots niet meer uit kon. In de realiteit zag je dan duidelijk de wereld waarin wij leven, zonder opvallende elementen, of dingen die niet kloppen. In tegenstelling tot wat in het artikel staat over originaliteit vond ik de film toch wel zeer origineel. Wie bedenkt nu zomaar een scenario waarin zoveel ingewikkelde dingen verwerkt zitten. De ‘rode draad’ doorheen het verhaal was de vrouw van Dom Cobb die een aantal jaar ervoor zelfmoord gepleegd had. Maar iedereen dacht dat Cobb zijn vrouw vermoord had en is daarom gevlucht. Daardoor is hij droomwerelden beginnen te creëren. Hij wou zijn vrouw niet loslaten, hij kon niet leven met het feit dat zijn vrouw er niet meer was. Door droomwerelden te creëren probeerde hij ook opnieuw thuis te raken. Hoe meer opdrachten hij volbracht, hoe groter de kans was dat hij naar huis zou geraken. De laatste opdracht die hij kreeg was ‘inplanting’ (=inception). Hij moest een bepaald idee inplanten in iemands hoofd om zo een code te weten te komen die de opdrachtgever nodig had. In ruil zou Cobb weer naar huis kunnen. Met veel tegenslagen lukt het hem toch om de opdracht af te maken en belandt zo weer thuis. Ik snap niet wat zijn vrouw eigenlijk in de film doet als ‘rode draad’. Het verhaal draait toch over het feit dat hij terug naar huis wil? Ik snap wel dat hij zijn vrouw niet wil loslaten, maar moet hij daarom droomwerelden creëren? Ik vind dat de film raar in elkaar zit op die manier. Ook omdat hij moeilijk te volgen is. Ik vind dat een film moet dienen als ontspanning en niet om je te concentreren. Maar al bij al was hij wel vrij goed. Vooral de droomwerelden waren telkens fantastisch gecreëerd. Er werd ongelooflijk gespeeld met de wetten van de wiskunde en de fysica en dat vond ik vooral het meest fantastische aan de film. En dat hij moeilijk te volgen was heb ik er dan maar bijgenomen. Het is zeker een aanrader, maar niet als je moe bent! (wat ik die avond wel was). En dan is het natuurlijk moeilijk om je te concentreren.